Józef Chełmoński (1849 – 1914) piewca krajobrazów Mazowsza, przez całe życie chłonął uroki tej ziemi. Po latach spędzonych za granicą, uciekając od zgiełku wielkiego miasta, osiadł na stałe w Kuklówce koło Grodziska Mazowieckiego, by spędzić tam ostatnie 25 lat swojego życia. Bywał częstym gościem u hr. Heleny i Józefa Krasińskich w Radziejowicach, Marii i Jana Górskich w Woli Pękoszewskiej.
W Kuklówce, dotychczasowy realista w malarstwie, stał się mistrzem w oddawaniu nastrojowego piękna otaczającej go rzeczywistości. Fascynował go świat przyrody, specyfika życia ludności wiejskiej, jego prostota a zarazem siła. Był mistykiem w sztuce. Obok Jana Matejki i Artura Grottgera wciąż pozostaje artystą najbardziej znanym i podziwianym. Zakończył życie w Kuklówce, pochowany został według życzenia na małym cmentarzu w Ojrzanowie, obok swego przyjaciela i spowiednika, ks. Franciszka Pełki. W kwietniu br. minęła 100. rocznica śmierci Józefa Chełmońskiego. W pałacu w Radziejowicach przez 15 lat organizowano galerię dzieł Chełmońskiego. Obecnie udało się stworzyć największą stałą galerię dzieł tego wielkiego mistrza.
od 5 czerwca - Wystawa o J. Chełmońskim w stulecie jego śmierci