A+ A A-

Rondo aktualności

przyszedł czas na stronę w nowej odsłonie, prosimy o cierpliwość

Opublikowano w Rondo aktualności
Napisane przez
Czytaj więcej...

Skierniewice po I wojnie światowej stały się bazą doświadczalną i badawczą dla SGGW w zakresie ogrodnictwa.


Ogrodnicza baza w Skierniewicach ma długą historię związaną z najstarszym zabytkiem w mieście pałacem arcybiskupim. 102 lata temu po odzyskaniu niepodległości pałac arcybiskupi, później letnia siedziba rodziny carskiej wraz z folwarkiem skierniewickim przeszły na własność Państwa Polskiego. Dnia 28 maja 1919 r. Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie przejęła Pałac Prymasowski z Osadą Pałacową, zabytkowym parkiem i ok. 277 ha folwarku skierniewickiego jako tereny badawcze. Stało się to na mocy rozporządzenia Ministerstwa Rolnictwa i Dóbr Państwowych.
     Przejęcie „Skierniewic” przez SGGW było możliwe dzięki staraniom prof. Józefa Mikułowskiego - Pomorskiego, pełniącego w latach 1917-1918 funkcję wicepremiera i ministra rolnictwa, jednocześnie pierwszego rektora SGGW (1918-1920).
    Pierwszy statut uczelni został zatwierdzony przez Naczelnika Państwa Józefa Piłsudskiego 7 lutego 1919 roku. Wkrótce, bo już 15 lipca tego roku, zostało przekazane na rzecz SGGW 1000 ha nadleśnictwa w Skierniewicach, na potrzeby Wydziału Leśnego uczelni. Jednak taki stan rzeczy trwał tylko 2 lata i głównym ośrodkiem naukowo-dydaktycznym Wydziału Leśnego ustanowiono i pozostaje dotychczas Rogów (leśnictwo Strzelna).
Początkowo szkoła składała się z dwóch wydziałów: Rolnego i Leśnego, choć w 1918 r. Królewsko-Polska Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego (tak brzmiała początkowo nazwa SGGW) przewidywała trzy wydziały. Trzeci wydział - Wydział Ogrodniczy powstał dopiero na mocy rozporządzenia Ministerstwa Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego 18 marca 1921 roku. Wówczas ministrem był Maciej Rataj. Może to nie przypadek, że w Skierniewicach jedna z głównych arterii komunikacyjnych nosi nazwę: Aleja M. Rataja.
    Przekazanie obiektów skierniewickich dla SGGW, przy ówczesnych trudnościach lokalowych w stolicy jak również braku pól doświadczalnych w Warszawie, miało ogromne znaczenie. Dało możliwość rozwoju uczelni oraz pracy badawczej wielu naukowcom, a  Skierniewice, dzięki rozwojowi placówek naukowych i ich osiągnięciom, zyskały prestiż i rozgłos w skali kraju oraz poza jego granicami. Zwane były często Stolicą Nauk Ogrodniczych. Od tego czasu miasto, kojarzone dotąd z kolejnictwem i wojskowością, stało się również ważnym ośrodkiem nauki ogrodniczej. W okresie międzywojennym naukowe placówki skierniewickie znajdujące się w odległości 65 km od Warszawy stanowiły integralną część  SGGW. Tu miało swoją siedzibę sześć zakładów Wydziału Ogrodniczego. Były to: Zakład Genetyki i Hodowli Roślin (od 1919 r.) kierowany przez prof. Edmunda Malinowskiego, Zakład Uprawy i Hodowli Warzyw (od 1922 r.) kierowany przez prof. Feliksa Kotowskiego, a następnie przez prof. Emila Chroboczka, Zakład Sadownictwa (od 1928 r.), którego kierownikiem był prof. Włodzimierz Gorjaczkowski, Zakład Fitopatologii (1922-1928) zarządzany przez dr. Wincentego Siemaszko, Zakład Architektury Krajobrazu i Parkoznawstwa (1930-1936), którego kierownikiem był prof. Franciszek Krzywda – Polkowski oraz Zakład Uprawy i Nawożenia Roli (1924-1939) kierowany przez prof. Mariana Górskiego. Prof. Górski był również kierownikiem, istniejącego do dziś przy ul. Sobieskiego, Pola Doświadczalnego należącego do Wydziału Rolnego SGGW.
    Pierwszym znanym naukowcem, który rozpoczął pracę w Skierniewicach był prof. Edmund Malinowski (1885-1979), w latach 1915-1918 - docent na Politechnice Warszawskiej, od 1919 r. - profesor Uniwersytetu w Poznaniu, a od 1920 r. profesor  genetyki i hodowli SGGW. Jesienią 1919 r. Edmund Malinowski został mianowany kierownikiem Zakładu Genetyki i Hodowli Roślin SGGW mającej siedzibę w Skierniewicach w dzielnicy miasta zwanej Sobediany. Tytuł profesora genetyki i hodowli roślin uzyskał dekretem Naczelnika Państwa w 1920 roku. Zakładem kierował aż do przejścia na emeryturę w roku 1966, chociaż w latach 50. ub. wieku Zakład Genetyki  przeszedł do struktur Polskiej Akademii Nauk.
     Należy dodać, że prof. Malinowski był naukowym przewodnikiem i nauczycielem takich skierniewickich naukowców jak: prof. Feliks Kotowski, prof. Emil Chroboczek, prof. Szczepan Pieniążek.
    Po przejęciu przez SGGW obiektów zlokalizowanych w Skierniewicach stworzono na terenie Osady Pałacowej przyrodnicze muzeum fizjograficzno-rolnicze. W kilku budynkach urządzono kwatery dla studentów odbywających obowiązkowe  praktyki na III roku studiów Wydziału Ogrodniczego. Studentki zakwaterowane były w budynku, do tej pory nazywanym zwyczajowo bursą (obecnie siedziba przychodni „Medyk”), studenci na Sobedianach, w Domu Nowaka przy ul. Kościuszki oraz w oficynach pałacowych. W latach przedwojennych, aż do roku 1954, z przerwą na okres okupacji niemieckiej, przebywało na praktykach bardzo wielu studentów SGGW, którzy wnosili wiele radości i beztroski w życie miasta. Organizowali m.in. bale w pałacu.   

    Oficjalną datą początku funkcjonowania w Skierniewicach, Zakładu Uprawy i Hodowli Warzyw w ramach Wydziału Ogrodniczego, był dzień 1 stycznia 1922 roku. Wtedy doc. Feliks Kotowski (1895-1929) otrzymał nominację na zastępcę profesora SGGW i kierownika Zakładu. Zakład ten później stworzył podwaliny pod skierniewicki Instytut Warzywnictwa. Jako kierownik, urządził pole doświadczalne. Zasłynął z nowoczesnego podejścia do polskiego warzywnictwa. Mimo młodego wieku, jego prace, publikacje i doświadczenia były wysoko oceniane przez specjalistów i ekspertów w wielu krajach. W latach 1926-1927 przebywał na stypendium badawczym w Stanach Zjednoczonych. Odwiedził również w celach naukowych Indie, Chiny,  Japonię, Cejlon, Egipt, Turcję, Rumunię. W 1929 r. uzyskał tytuł profesora zwyczajnego i w tym samym roku zmarł nagle na zakażenie krwi po ukąszeniu przez owada podczas obserwacji poletek doświadczalnych. Miał wówczas 34 lata. Po śmierci prof. Kotowskiego, opiekę nad Zakładem Uprawy i Hodowli  Warzyw, Rada Wydziału Ogrodniczego SGGW, do roku 1932, powierzyła prof. Edmundowi Malinowskiemu.
    W 1929 r. przybył z Poznania do Skierniewic, jako stypendysta do Zakładu Genetyki SGGW, Emil Chroboczek (1902-1978). Wkrótce prof. Malinowski zaproponował mu zajęcie się warzywnictwem. Po powrocie z dwu i półrocznego naukowego pobytu w USA w 1932 r., gdzie obronił pracę doktorską, otrzymał nominację na zastępcę profesora warzywnictwa i objął stanowisko kierownika Zakładu Uprawy i Hodowli Warzyw.
    Do wybuchu II wojny światowej zakład stanowił centralny ośrodek naukowy w zakresie warzywnictwa w Polsce.

   W sierpniu 1939 r. Senat SGGW, przewidując wybuch wojny, powziął uchwałę zlecającą  prof. Chroboczkowi opiekę nad skierniewickimi placówkami naukowymi „na wypadek odcięcia Skierniewic od Warszawy”. Dnia 1 września  1939 r. nastąpił wybuch wojny. Niektóre oddziały skierniewickiego garnizonu formowały się w Osadzie Pałacowej - siedzibie SGGW.  
W marcu 1940 r. skierniewicki  ośrodek naukowy został przejęty przez niemiecki Zarząd  Gospodarstw Rolnych Okręgu Warszawskiego a prof. Chroboczek - mianowany przez szefa tego  zarządu kierownikiem w Skierniewicach. Na Polu prof. Górskiego wprowadzono  uprawy koksagisu, rośliny kauczukodajnej. Pomimo tych zaleceń  były kontynuowane prace doświadczalne wcześniej założone przez zakłady SGGW.  
    W 1942 r. ośrodek skierniewicki przejęty został przez Rolniczy Zakład Badawczy Generalnego Gubernatorstwa w Puławach i wtedy odzyskał swój dawny charakter placówki doświadczalnej. Odpowiedzialnym za całość został znów prof. Chroboczek. Równolegle z pracami badawczymi w Skierniewicach odbywała się  walka z okupantem niemieckim, w której uczestniczyli również pracownicy jednostek badawczych SGGW.

    Pierwsze posiedzenie  Rady Wydziału Ogrodniczego w nowej rzeczywistości odbyło   się 18 stycznia 1945 r. w Skierniewicach. Uczestniczyło w nim 13 profesorów SGGW m.in. profesorowe: Emil Chroboczek, Michał  Korczewski, Franciszek Majewski,  Edmund Malinowski i Arkadiusz Musierowicz. Przystąpiono do odtworzenia wydziału oraz uchwalono wnioski o obsadzenie  wakujących  stanowisk. 7 marca tego roku prof. Chroboczek został aresztowany przez NKWD i uwięziony w Łodzi, aby wytłumaczyć się ze swojej działalności podczas okupacji. Tylko dzięki poparciu władz powiatowych i pisma do czynników partyjnych  podpisanego przez 100 pracowników SGGW został oczyszczony z podejrzeń.
    
    W pierwszych latach po wojnie Zakład Uprawy i Hodowli Warzyw SGGW rozpoczął współpracę z Instytutem Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa (IUNG) w Puławach. Na początek IUNG sfinansował 3 etaty pomocniczych pracowników naukowych oraz udzielił dotację  na prace badawcze. Liczba etatów i wysokość dotacji z latami zwiększała się, by w roku 1955/56 osiągnąć 9 osób, w tym 6 pracowników naukowych i 3 pracowników technicznych. Już wtedy zaczęto myśleć o utworzeniu Instytutu Warzywnictwa. IUNG rozszerzał coraz bardziej swoją współpracę z  SGGW, co skutkowało  przejęciem w dniu 1 kwietnia 1957 r. Zakładu Uprawy i Hodowli Warzyw w Skierniewicach. W tym czasie Zakład zmienił nazwę na Zakład Warzywnictwa. W protokole zdawczo – odbiorczym, który z ramienia SGGW podpisał prorektor prof. Alfons Zielonko, była zamieszczona uwaga, że przejmowany przez IUNG majątek ma służyć „przyszłemu Instytutowi Warzywnictwa”. SGGW odstępując IUNG-owi cały majątek oraz wyposażenie otrzymała w zamian gospodarstwa wilanowskie w Warszawie. Ten moment można uznać jako formalny koniec warzywnictwa SGGW w Skierniewicach, choć wybitni pracownicy naukowi ze Skierniewic w dalszym ciągu współpracowali z SGGW będąc wykładowcami i egzaminatorami studentów na tej renomowanej warszawskiej uczelni rolniczej. Po wojnie prof. Chroboczek objął pałac arcybiskupi w opłakanym stanie po dewastacji go przez żołnierzy niemieckich, przebywających w istniejącym w nim podczas wojny „Domu Żołnierza” (Soldatenheim), postawił sobie za punkt honoru ratowanie zdewastowanego pałacu.

    Zgodnie z wcześniejszymi zamierzeniami, na wniosek Kolegium Ministerstwa Rolnictwa w dniu 26 maja 1964 r., w Skierniewicach utworzono na bazie Zakładu Warzywnictwa IUNG - Instytut Warzywnictwa, którego dyrektorem został profesor Chroboczek do 1972 r. i któremu w późniejszym okresie nadano imię Emila Chroboczka. W 1995 r. Rada Miasta Skierniewice przyznała profesorowi tytuł Honorowego Obywatela Miasta Skierniewice. Doceniono jego zasługi jako organizatora bazy badawczej i doświadczalnej SGGW na terenie Skierniewic, jako twórcy Instytutu Warzywnictwa i osoby, dzięki której żmudnym staraniom i trosce odrestaurowano pałac prymasowski. Podkreślono, że prof. Chroboczek nie szczędził wysiłków, by Skierniewice były powszechnie znane w szerokim świecie. Profesor był związany ze Skierniewicami ponad 40 lat (1929-1972).
Instytut  Warzywnictwa działał aż do 1 stycznia 2011 r., kiedy to połączono go z Instytutem Sadownictwa i Kwiaciarstwa powołując Instytut Ogrodnictwa. Nowo powstała jednostka naukowa łączyła w sobie zakres działalności poprzednich  instytucji, a kadrę  stanowili pracownicy obydwu  wcześniejszych jednostek.
    Chcąc pełniej omówić działalność SGGW w Skierniewicach trzeba podkreślić szeroki zakres prac w dziedzinie sadownictwa. Dlatego trzeba wrócić do czasów międzywojennych a dokładniej do roku 1928, kiedy powstał Zakład Sadownictwa. Jego założycielem i  wieloletnim kierownikiem był prof. Włodzimierz Gorjaczkowski (1879-1944) pomolog i fitopatolog. Na szczególną uwagę zasługuje założony w 1928 r. Sad Pomologiczny o powierzchni 20 ha. Jego podstawowym zadaniem było tworzenie kolekcji bardzo wielu gatunków i odmian roślin sadowniczych oraz prowadzenie badań nad aklimatyzacją odmian odpowiednich do polskich warunków klimatycznych. Kolekcję wciąż powiększano, również przez liczne kontakty z ośrodkami zagranicznymi, co spowodowało, że w latach 50. ubiegłego wieku zgromadzono ok. 2200 odmian roślin owocowych. Była to jedna z najbogatszych kolekcji w Europie, stanowiąca bank genów.

 W sadzie pracował również doskonały praktyk, ogrodnik Marian Montak. Jego zawodowe spostrzeżenia pomagały w pracy naukowcom, m.in. to on wprowadzał w 1938 r. w tajniki praktycznego sadownictwa Szczepana Pieniążka.  Wiosną 1946 r. powrócił do Polski z ośmioletniego stypendium w  Stanach Zjednoczonych, zorganizowanego z inicjatywy prof. Malinowskiego, prof.  Szczepan Pieniążek (1913-2008), który już 24 kwietnia tego roku objął oficjalnie kierownictwo Zakładu Sadownictwa. Można powiedzieć, że od tego czasu,  rozpoczął się  nowy etap w polskim sadownictwie. W roku 1951 powołano  do życia, na bazie Zakładu Sadownictwa SGGW, Instytut Sadownictwa. Dyrektorem został prof. Szczepan Pieniążek. W latach 1955/56 instytut przeniósł się z Osady Pałacowej do nowo wybudowanego gmachu położonego przy ul. Szerokiej, którą przemianowano później na ul. Pomologiczną.
Profesor z wielką energią i determinacją zaczął wprowadzać nowoczesne metody, które poznał podczas wieloletniej pracy naukowej na Uniwersytecie Cornella w Ithace. Sukcesem prof. Pieniążka oraz jego współpracowników było unowocześnienie polskiego sadownictwa poprzez wprowadzenie nowych odmian jabłoni corocznie owocujących, upowszechnienie  uprawy drzew niskopiennych i nowych metod cięcia czy zakładanie sadów intensywnych dzięki zagęszczeniu nasadzeń.  Dzięki niezwykłemu darowi nawiązywania kontaktów osobistych, profesor już w 1947 r. rozpoczął współpracę z amerykańską organizacją Church of the Brethern dotyczącą wymiany praktykantów. W sumie do 1992 r. na praktyki sadownicze do Stanów Zjednoczonych wyjechało ponad 1107 pracowników instytutów, uczelni rolniczych, stacji doświadczalnych, spółdzielni ogrodniczych i produkcyjnych, PGR-ów, Hortexów, ogrodów botanicznych, ogrodników indywidualnych oraz wiele innych osób, w tym z Instytutu Sadownictwa - 209. Podstawowym celem tych wyjazdów było zdobywanie cennego doświadczenia zawodowego. Ponadto wyjazdy te poprawiały status materialny uczestników wymiany.
Sprawność organizacyjna profesora zaowocowała tym, że wkrótce instytut posiadał 12 sadowniczych stacji doświadczalnych znajdujących się  w różnych częściach kraju. Prof. Pieniążek, profesor  na SGGW w Warszawie, członek Prezydium i wiceprezes PAN, przewodniczący Międzynarodowego Towarzystwa Nauk Ogrodniczych i przez 33 lata dyrektor Instytutu Sadownictwa  był wspaniałym wychowawcą i nauczycielem wielu pokoleń polskich naukowców i sadowników. Profesorowi, który spędził dużą część swojego pracowitego życia w Skierniewicach, miasto nadało w roku 1984 r. tytuł Honorowego Obywatela, za istotny wkład w budowanie prestiżu miasta i promowanie go w kraju i za granicą.
W związku z rozszerzeniem  zakresu badań o rośliny ozdobne, w 1978 r. instytut przyjął nazwę: Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa. Podlegał on Ministerstwu Rolnictwa i rozrósł się w ciągu 60 lat istnienia do prężnie działającej jednostki naukowej. Jak już wcześniej wspomniano, w styczniu 2011 r. wszedł razem z Instytutem Warzywnictwa w skład Instytutu Ogrodnictwa, który funkcjonuje do chwili obecnej

fragment artykułu "Skierniewice jako baza badawcza i edukacyjna w zakresie ogrodnictwa" autorstwa Andrzeja Kostusiaka



Bibliografia:

o    Chroboczek E., Kronika skierniewickich warzywniczych placówek badawczych,  maszynopis, Warszawa 1977
o    Dobrzańska J., Dobrzański A., Życie i działalność Emila Chroboczka, Warszawa 2015
o    Historia Chemii Rolnej w SGGW, praca zbiorowa, Wydawnictwo SGGW, Warszawa 2008
o    Instytut Sadownictwa i Kwiaciarstwa 1951-2001, Materiały Jubileuszowe, Warszawa 2001
o    Kostusiak A., Jest taki sztandar…,  Wydawnictwo Estet, Skierniewice 2017
o    Kostusiak A., Dlaczego Sobediany…, Wydawnictwo  Estet,  Skierniewice 2019
o    Księga pamiątkowa SGGW, 1906-1936 wydana staraniem Senatu Akademickiego Szkoły, Warszawa 1937
o    Księga Pamiątkowa Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, 1906 -1956, praca zbiorowa pod redakcją: prof. dr E. Majewskiego i prof. dr A Żabko -Potopowicza, tom I i tom II, Warszawa 1958
o    Lenkiewicz W.,  Informator o Skierniewicach i Osadzie Pałacowej, PWRiL 1978
o    Macherski T., Bielec A., Zakłady i tereny doświadczalne Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Skierniewicach, Jednodniówka Akademickiego Koła Skierniewiczan w Warszawie, Warszawa 1929
o    Materiały jubileuszowe, 65 lat Instytutów w Skierniewicach, Skierniewice 2016
o    Mazaraki  A.,  Dzieje Skierniewic i okolicy, maszynopis Warszawa 1982
o    Ogrodnicy 47, Wspomnienia i losy studentów Wydziału Ogrodniczego SGGW,  Wydawnictwo SGGW, Warszawa  2005
o    Pieniążek Sz. A.,  Pamiętnik sadownika, Warszawa 1997
o    Podlaski S., Kostusiak A., Stępień W., Rola  ośrodka naukowego SGGW w Skierniewicach w historii i rozwoju Uczelni, 100 lat Doświadczalnictwa Rolniczego Na Wydziale Rolnictwa i Biologii SGGW, Wydawnictwo SGGW, Warszawa 2020
o    Rejman A ., Wspomnienia, maszynopis, Warszawa 1998 – 2000


o    Sylwetki łódzkich uczonych, Profesor Szczepan Aleksander Pieniążek, zeszyt 93, Łódzkie Towarzystwo Naukowe 2009
o    Tręboszka A., Profesor Szczepan Aleksander Pieniążek (1913-2008),  Hortpress,     Warszawa 2013

Strony internetowe

o    Gorjaczkowski W., [online], [dostęp 20.03.2020], dostępny w Internecie], https://www.1944.pl/ofiary-cywilne/wlodzimierz-gorjaczkowski.11604.html
o    Malinowski E., [online], [dostęp 14.01.2020], dostępny w Internecie https://pl.wikipedia.org/wiki/Edmund_Malinowski/
o    Malinowski E., [online], [dostęp 27.04.2020], dostępny w Internecie, https://www.wojak.sggw.pl/2013/12/09/biografia-profesora-edmunda-malinowskiego-wspoizalozyciela-wydzialu-ogrodniczego
o    Pieniążek Sz., [online], [dostęp 18.02.2020], dostępny w Internecie www.insad.pl/print/wspomnienia_4.html


 Relacje ustne

     Rozmowy z osobami  związanymi z:
o    SGGW w Skierniewicach,
o    Instytutem Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa,
o    Polem Doświadczalnym Wydziału Rolnego,
o    Instytutami Warzywnictwa i Sadownictwa
o    oraz żołnierzami Armii Krajowej obwodu „Sroka.”

 

 


.

Opublikowano w Rondo aktualności
Napisane przez
Czytaj więcej...

Nowy Rok rozpoczynamy z nowym 26.wydaniem Kalendarza Skierniewickiego


Tematyka obecnego wydania kalendarza związana jest z 175 rocznicą kolei warszawsko-wiedeńskiej

W kalendarzu przedstawione zostały także laureatki konkursu miss Święta Kwiatów - Kwiat Skierniewic 2019:

KWIAT SKIERNIEWIC 2019 - Maja Sokołowska

I KWIAT SKIERNIEWIC 2019 - Martyna Krysińska

KWIAT WDZIĘKU 2019 i RADIOWY KWIAT SKIERNIEWIC 2019 - Karolina Dąbrowska

KWIAT INTERNETU 2019 - Daria Kwiatkowska

Opublikowano w Rondo aktualności
Napisane przez
Czytaj więcej...

Uroczystości odsłonięcia symbolicznego miejsca spoczynku Ś.P. Stefana Drążkiewicza ps. Murzynek,


żołnierza oddziału sabotażowo-dywersyjnego AK obwodu "Sroka" - Skierniewice. Wykonawcy wyroku na Kurcie Ritterze, okrutnym kierowniku Arbeitsamtu. Zamordowany przez niemców w 1944 roku.Fundatorami nagrobku są: Andrzej Kostusiak i Jacek Stempowski

FotoRelacja >>>ZOBACZ

 

 

Opublikowano w Rondo aktualności
Napisał
Czytaj więcej...

Zaproszenie na lekcje muzealne 


 

Zgodnie z wieloletnią tradycją serdecznie zapraszamy nauczycieli wraz z podopiecznymi (wiek nie ma znaczenia) do zabytkowej Parowozowni Skierniewice (ul. Łowicka 1,Skierniewice). W tym roku przypada jubileuszowy XV sezon turystyczny w Parowozowni Skierniewice.

Na dzieci oczekują:
• wydłużona trasa turystyczna obejmująca wnętrze największego obiektu – wachlarzową halę parowozową z lat 1862-1942, w której znajduje się kolekcja zabytkowego taboru kolejowego;
• urządzenia do obsługi parowozów;
• dawna hala maszyn;
• interaktywna wystawa ”Urządzenia sterowania ruchem kolejowym”.
• czasowa wystawa zdjęć „Kolejowe Skierniewice – Parowozownia w fotografii Zbyszka Gradowskiego”.

Wstęp wolny!

Droga dojścia: http://www.psmk.org.pl/jak-do-nas-trafic/

Zainteresowane szkoły prosimy o wcześniejszą rezerwację terminu - kontakt pod nr tel. +48 730 181 323 lub e-mail Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 

Od miesiąca skierniewicka firma „Marbudex” prowadzi rewitalizację świetlika nad kanałami 4-5 hali wachlarzowej. Łączny koszt prac to 129 tys. zł. Na większość tej kwoty mamy dofinansowania ze środków publicznych – 60 tys. zł pochodzi z dotacji Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a 45 tys. zł z Urzędu Marszałkowskiego Województwa Łódzkiego. Niezbędny wkład własny do dotacji na prace nad kanałami 4-5 to blisko 25 tysięcy złotych. W tym celu uruchomiliśmy zrzutkę:

https://zrzutka.pl/7ek6z5


Liczy się każda złotówka.

Pamiętajcie Państwo, ze można tam zaznaczyć opcję wpłaty bez prowizji. Tradycjonalistów zachęcamy zaś do dowolnych wpłat na nasze konto bankowe:
52 1240 6218 1111 0000 4617 3535

Przypominamy, że darowizny na rzecz naszego Stowarzyszenia można odliczyć od podstawy opodatkowania.

Szczegóły: http://www.psmk.org.pl/trwa-remont-swietlika-hali-wachlarzowej/

https://zrzutka.pl/7ek6z5

Opublikowano w Rondo aktualności
Napisał
Czytaj więcej...

W tym roku przypada 75. rocznica egzekucji.

Opublikowano w Rondo aktualności
Napisał
Czytaj więcej...

Jest nowe 25.wydanie kalendarza

Opublikowano w Rondo aktualności
Napisał
Czytaj więcej...

Strażacy Ochotniczej Straży Pożarnej w Skierniewicach zapraszamy w najbliższą niedzielę 11 listopada o godzinie 10 na Plac Świętego Floriana 1, gdzie na budynku Naszej strażnicy zostanie odsłonięta tablica upamiętniająca rolę skierniewickich strażaków OSP w odzyskaniu niepodległości miasta.

Opublikowano w Rondo aktualności
Napisane przez
Czytaj więcej...

W budynku po dawnym lazarecie w dniu 6 października uroczyście otworzono Muzeum Historii Skierniewic

Opublikowano w Rondo aktualności
Napisane przez
Czytaj więcej...
27 sierpnia startuje głosowanie na projekty zgłoszone do kolejnej edycji skierniewickiego budżetu obywatelskiego. Na oddanie swojego głosu będziemy mieć aż 10 dni! W tym roku wybierzemy spośród 26 projektów.
Opublikowano w Rondo aktualności
Napisane przez
Czytaj więcej...

11 lipca zmarł historyk regionalista, autor jednej z najważniejszych pozycji na temat historii miasta "Dzieje Skierniewic 1359 - 1975".

Opublikowano w Rondo aktualności
Napisane przez
Czytaj więcej...

Register

User Registration
or Anuluj