A+ A A-

Zaraza w mieście

Oceń ten artykuł
(2 głosów)
Zaraza w mieście fot. Zb.Gradowski

 W czasie morowej zarazy we wrześniu 1652, przemieszkiwał w Skierniewicach król Polski Jan Kazimierz.

 Lecz, gdy i tutaj zaraza dotarła, król wraz dworem przeniósł się do Łowicza.

                Na przestrzeni wieków ludność walczyła z różnego rodzaju zarazą. Ludzkość od zawsze cierpiała z powodu chorób zakaźnych. Dżuma, cholera, gruźlica i ospa dziesiątkowały ją w starożytności i średniowieczu. W swojej książce pt: ”Dzieje Skierniewic” dr Jan Józefecki przytacza, że 1677 roku nawiedziła Skierniewice epidemia, podczas której prawie wszyscy mieszkańcy opuścili miasto i skryli się do okolicznych lasów, głównie koło Godzianowa. Pozostali w ukryciu aż do 1678r. czyli ustania zarazy. Życie publiczne w mieście zamarło, pozostali w nim tylko nieliczni mieszkańcy.

            Zaraza na terenie Polski była już odnotowana we wcześniejszych wiekach. Janko z Czarnkowa pisze tak: "W owych dwóch latach (1371-1372 B.H.), tak samo jak w roku śmierci króla, był wielki mór w Polsce, zaś w roku następnym od miesiąca września zaczęła się szerzyć w Polsce jeszcze większa morowa zaraza na ludzi, zwłaszcza na młodzież i kobiety, na mężów i dziewice, i trwała przez rok aż do miesiąca września, przez który to przeciąg czasu wiele tysięcy ludzi, niestety, umarło".

                Wielka zaraza, która przeszła przez Polskę w latach 1707-1712 nie ominęła Skierniewic i okolic. Świadczą o tym luki w księgach parafialnych, nie prowadzonych w okresach, gdy w obawie przed epidemią ludność opuszczała miasto. Nie zachowały się dane o innych wypadkach epidemii, chociaż niewątpliwie zdarzały się, a na ich występowanie miał wpływ niski poziom ówczesnej medycyny, warunki sanitarne w mieście, ale też inne czynniki ogólno cywilizacyjne.

                Podobnie jak w poprzednich okresach dziejów, również w latach 1815-1914 klęskami żywiołowymi trapiącymi miasto były pożary i epidemie. Skierniewice w tym okresie przeżyły cztery poważne epidemie. Pierwsza z ich, wybuchła w sierpniu i wrześniu 1827 roku. W ciągu dwóch miesięcy na cholerę zmarło wtedy ponad 30 mieszkańców miasta. Druga epidemia cholery, która dotknęła miasto w 1855r. oku w ciągu kilku tygodni zebrała ponad 100 ofiar śmiertelnych (wg dokumentów parafialnych ok. 120, wg. innych informacji ponad 200). Biorąc pod uwagę, ze księgi parafialne nie uwzględniały ludności żydowskiej, liczba 200 ofiar jest najbardziej prawdopodobna. Trzecia epidemia cholery na zachodnim Mazowszu rozpoczęła się w grudniu 1865r. Polecono wówczas burmistrzom miast założyć szpitale tymczasowe i zapewnić w obsługę lekarską. Od września od listopada zmarło w Skierniewicach na cholerę 48 osób. Ostatnia epidemia cholery dotknęła miasto w 1894 roku powodując śmierć ponad 100 osób. W czasie dwóch ostatnich epidemii działał w mieście „szpital choleryczny”.

 

 Rozwój medycyny, oświaty i poprawa warunków sanitarnych w Skierniewicach sprawiły, że w XX wieku epidemie stały się rzadkością.

           Aneta Kapelusz

 

 

 

Na kapliczce przy ul. Skłodowskiej widnieje napis:

„Boże zmiłuj się nad nami. Mieszkańcy przedmieścia Bielany

krzyż postawili prosząc Boga o odwrócenie panującej epidemii cholery 1984r.”

Register

User Registration
or Anuluj